Onafhankelijkheid en afhankelijkheid
De balans tussen onafhankelijkheid en afhankelijkheid
Wederkerig afhankelijk zijn van elkaar is noodzakelijk voor gezonde sociale relaties maar ook voor een verbonden samenleving. Soms kunnen sociale of maatschappelijke relaties leiden tot eenzijdige afhankelijkheid. Dit is op het eerste zicht geen ramp wanneer de onafhankelijke partij hier mee instemt. Natuurlijk wanneer de onafhankelijke partij hier niet mee instemt: kan de afhankelijkheid van de ene partij tegenover de andere leiden tot parasitair, toxisch of destructief gedrag met slachtoffers als gevolg. Wanneer de parasitaire vorm van afhankelijkheid in de maatschappij toegelaten wordt, dan zullen niet alle leden van de samenleving een gunstig aandeel hierin hebben. Om in een maatschappij iedereen een gunstig aandeel te kunnen garanderen: dient er gezonde balans aanwezig te zijn tussen afhankelijkheid en onafhankelijkheid.
Vandaag de dag steunt het overgrote deel van de westerse maatschappij op de goedkope grondstoffen en werkkrachten uit minder ontwikkelde landen. Zij worden vaak beroofd of bedreigd voor de waardevolle grondstoffen uit hun land. Doordat mensenrechten daar geen belangrijke rol spelen, wordt de lokale bevolking vaak financieel helemaal uitgebuit (bronnen). Hierdoor kunnen wij als westerlingen, heel goedkope grondstoffen aankopen in het buitenland om hier bijvoorbeeld betaalbare producten uit te maken, met degelijke winst.
Onze lokale samenleving is dus enorm afhankelijk van de export uit die minderontwikkelde landen (bronnen). Mochten de inwoners van deze landen beslissen om zich te verzetten tegen deze uitbuitende en onderdrukkende, economische praktijken: dan zal hun export naar het buitenland ook stoppen, of toch aan die goedkope prijzen; en dan zullen wij er hoofdzakelijk onder leiden.
Dit aangezien de inwoners van deze minderontwikkelde landen, niet meer willen werken voor deze lage lonen, noch de diefstal van hun landelijke grondstoffen zullen toestaan. Sta eens even stil uit welke grondstoffen je kledij, voeding, elektriciteit, elektronische apparaten, bouwmaterialen en brandstoffen worden opgebouwd: vanwaar deze komen en wie er benadeelt of uitgebuit wordt in dat proces en welke impact heel dit proces heeft op de omgeving.
Het is dan ook enorm onbegrijpelijk waarom er van uit lokale als globale regeringen: geen enkele maatregel wordt genomen om de afhankelijkheid van deze uitbuitende praktijken af te bouwen. Deze praktijken zijn niet alleen ondragelijk voor de mens, maar ook voor de natuur. Aangezien er weinig tot geen rekening wordt gehouden met de herbruikbaarheid van producten, grondstoffen of landschap waaruit deze komen: is het verwerken van de afvalstoffen die verder komen uit consumptie ervan vaak enorm duur. Als gevolg worden de afvalstoffen dan ook simpel geloosd in de natuur, verbrand of gedumpt op vuilnisbelten (bronnen). I.p.v. het afval te gebruiken voor het maken van nieuwe producten, wordt er eerder geïnvesteerd in een nieuwe lading producten of grondstoffen uit het buitenland. Deze zijn namelijk goedkoper.
De huidige economie
In onze huidige samenleving zijn we helemaal afhankelijk van de markt. We worden structureel geforceerd om te concurreren met onze arbeid, en deze te verkopen voor wat de markt ervoor wilt geven. Indien we dit niet doen: bekopen we het vaak met structurele maatregelen die onze rechten tot het gebruik van land ontnemen. Het niet kunnen betalen van kadasterkosten voor eenpersoonswoningen, gezinswoningen of collectief beheerde gronden *1*: uit zich dan ook in waarschuwingen, boetes en gerechtelijke invorderingen. Wanneer er niet wordt betaald voor de taxen of belastingen: dan kan je kiezen tussen je huis verliezen of je arbeid te verkopen aan de markt om de belastingen te kunnen betalen.
Geld heeft al lang een centrale rol in de maatschappij en wordt nu beheerd door onafhankelijke centrale banken. De meest voor de hand liggende functie van geld is om ruilhandel te vergemakkelijken. Een andere reden is om mensen makkelijker te belasten of te taxeren door de machthebbende ordes.
De regerende macht, vandaag de dag namelijk overheden: hebben in het verleden voor het uitbreiden van hun markt, het voeren van oorlog of het verkrijgen van meer macht: leningen aangegaan om op korte tijd hun economie of in andere gevallen hun leger te kunnen financieren. Deze leningen werden gefinancieerd door het volk ondanks ze geen zeggenschappen hebben in de ontneming van hun inkomsten.
Omdat leningen ook nog eens geld kosten bovenop op het geleende geld (rente), dient er bij elke lening meer geld worden afbetaald dan er effectief werd geleend. Dit wil zeggen dat er telkens meer geld uit de maatschappij dient ontrokken worden om schulden af te betalen.
In dit systeem worden overheden en de bevolking aangezet om zoveel mogelijk winsten te boeken en besparingen uit te voeren. Maar dan nog komen overheden er vaak niet, en dienen ze nieuwe leningen aan te gaan om oude tijdelijk af te lossen. Hierdoor hebben alle landen ter wereld in de laatste decenia onbetaalbare schulden bekomen, die ze door internationale druk van schuldeisers verplicht dienen te vereffenen. Het niet volbrengen van betalingen, kan heel zware internationale maatregelen met zich meebrengen: de munt van het land onbetrouwbaar maken en hierdoor een economische crisis vooroorzaken (bronnen).
Meer info komt nog ter beschikking
Utopische deeleconomie (Deelta economie)
Doordat elk land enorm hoge bergen schuld bezit en dient af te betalen aan internationale schuldeisers: worden overheden aangezet om hun eigen bevolking te laten opdraaien voor de leningen die deze en voormalige regeringen zijn aangegaan om hun economie te stimuleren. Aangezien de bevolking hier dan ook geen zeggenschap in heeft, of wanneer deze zich hiertegen verzetten: bekopen ze dit met structurele maatregelen. Mede om deze redenen hebben we besloten om een beweging uit te bouwen die welvaart onafhankelijk van de markt op lange termijn in de hand tracht te werken. Het idee is om stapsgewijs mensen te helpen met hun recht tot gratis grond terug te brengen. Wanneer deze gronden verkregen worden: helpen we alle betrokkenen om er zelfvoorzienend en autonoom van te kunnen leven. Zo kunnen ze zelf hun welvaart genereren zonder structuren of mechanismen die welvaart van hen ontnemen.
Hierbij is het noodzakelijk dat private grond weer omgevormd kan worden tot collectief beheerd gemeengoed *2* waarbij taxen of belastingen niet meer worden aangerekend; of betaald worden door de overheid zelf; of onwettelijk worden gemaakt. Alsook is het essentieel dat eenpersoonswoningen en gezinswoningen niet meer belast worden: wanneer de mensen die erin wonen enkel deze grond bezitten. Wanneer grond gratis benut kan worden door heel de buurt, gemeenschap of leefomgeving: dan alleen kan waarde gecreëerd worden waar alle betrokkenen aandeel in hebben. Collectief beheerd gemeengoed: biedt mensen de mogelijkheid om op een gratis en duurzame manier grondstoffen te verkrijgen of te ontginnen. Collectief beheerd gemeengoed geeft hen plaats grondstoffen te verwerken en producten uit te maken die benut kunnen worden door alle betrokkenen. Uit deze kunnen de bewoners systemen opbouwen die kosteloos hun noden voorzien in hun eigen leefomgeving.
Het pad naar onafhankelijkheid
De structuur van onze maatschappij zorgt ervoor dat we vandaag de dag helemaal marktafhankelijk zijn, waarvan de beheerders samen met invloedrijke instanties: een monopolie hebben op welvaartontginning. Ze zorgen ervoor dat de mate van welvaart piramidewijs verdeeld wordt onder de wereldbevolking. Men zou denken dat welvaart voor de ene, de welvaart voor de andere in gang brengt. Niets is minder waar en dit zien we aan het rijker worden van de rijken, het armer worden van de armen (bronnen), samen met de uitbreiding op vernieling van gehele ecosystemen (bronnen).
Om deze redenen beginnen we met ondersteunen van lokaal duurzame initiatieven voor het opbouwen van een marktonafhankelijke circulaire economie. We gebruiken grondstoffen, producten of afval uit de lineaire economie (take – make – waste), om een lokaal circulaire economie mee op te bouwen. We zoeken naar een gezonde balans tussen afhankelijkheid en onafhankelijkheid van elkaar voor de opbouw en onderhoud van systemen of projecten die ons kunnen voorzien van onze noden.
Om onafhankelijkheid te kunnen bouwen in welke categorie dan ook: dien je de ondersteuning, capaciteiten en grondstoffen ter beschikking te hebben om de nodige structuren en mechanismen hiervoor op te bouwen. Het is dan ook essentieel dat mensen zelf het heft in eigen handen nemen, en starten met tijd te investeren in het organiseren van projecten of activiteiten die lokale bewoners dichter bij elkaar brengen. Samen kunnen ze experimenteren met inclusieve beslissingsmechanismen: om te ontdekken welk beslissingsproces voor hen passend is om samen hun leefomgeving vormt te geven.
Eenmaal de geëngageerde buurtbewoners het eens zijn over het lokale beslissingsmechanisme ze gebruiken, is het tijd om samen projecten uit te bouwen die de noden van de bewoners vervullen vrij van welvaartontginning. We geloven in een gezonde samenleving waarin de leden zichzelf kunnen voorzien van van hun noden ( al dan niet met samenwerking): zonder dat ze de rechten van de mens, dieren of die van ecosystemen dienen te verwaarlozen. Door vooruitgang in zelfvoorziening en onafhankelijke groei te delen met elkaar: krijg je een economie waarin mutualisme wordt bevoordeelt en poging tot parisitair gedrag wordt benaald. Zo kan elk gezin, buurt of leefomgeving, zich decentraliseren van de betrokkenen die hun diensten of bijdragen: trachten te misbruiken. In deze economie steunt elk gezin, buurt, leefomgeving: onfhankelijk op de zekerheid die de natuur bied voor elk, samen met de technologische vooruitgangen die bij elkaar worden thuisgebracht.
Zelforganisatie speelt hierin een centrale rol waarbij samenwerking: fundamentele voordelen biedt om elkaar te helpen met ontwikkeling hierin. Dit vormt voor ons de basis voor het transformeren van een schuldafhankelijke maatschappij, naar een duurzame maatschappij, gebouwd op het belang van alle mensen. Het doel is om alle leden van dergelijke leefomgevingen: gelijkwaardige toegang te geven tot de welvaart die wordt gegeneerd, zonder de aanwezigheid van structuren en mechanismen die welvaart van hen ontnemen. Hieronder bevinden zich vier pilaren die noodzakelijk zijn voor de transformatie van onze maatschappij.
Verduidelijkingen
1. Collectief beheerd: beheerd door alle betrokkenen van een groep, straat, buurt, gemeenschap of leefomgeving.
2. Commons of gemeengoed zijn hulpbronnen zoals grondstoffen, lucht, ruimte, kennis, gereedschap, producten of werken die toebehoren aan alle leden van een gemeenschap of samenleving. Niet – commercieel, collectief beheerd gemeengoed: verwijst naar een specifieke vorm van commons die zoals hiernet vermeld vrij zijn van commercieel gebruik of commerciële doeleinden. Verder dienen deze specifieke commons samen worden beheerd met alle betrokkenen of door een kleinere groep mensen, maar met toelating van alle betrokkennen hierin. De hulpbronnen kunnen geen privé-eigendom tenzij ze collectief beheerd worden door alle betrokkenen uit die leefomgeving.
Pilaren voor onafhankelijkheid
